1Η ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ! :)

1η μέρα στο χιονισμένο σχολειό μας  μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και το κλείσιμο λογω χιονιά και παγετού! :) για λίγο μιας ακόμα  η καιρικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν και έτσι αύριο τρίτη 17/01/2017 θα είναι κλειστό και βλέπουμε……

 Παρακάτω θα διαβάσετε μια μυθιστορία που πολλές μαμάδες  θα ταυτιστείτε 

Έμπειρη μαμά (πππτσςςςςς! Όχι παίζουμε!….Ε…παίζουμε, δηλαδή, αλλά….εντάξει…:p) δεν είχα το άγχος, του πρωινού ξυπνήματος μετά από 23 ημέρες διακοπών Χριστουγέννων.
Βασικά….καμία φορά δεν είχα το άγχος του πρωινού ξυπνήματος μετά τις διακοπές (Χριστουγέννων, Πάσχα, καλοκαιρινές κλπ). Θεωρώ, ότι η ανάγκη προσαρμογής ήταν πιο πολύ για τον μπαμπά και μένα, παρά για τη μικρή (γιατί τα πρωινά των διακοπών, όλο και ξέκλεβα κανένα μισάωρο ύπνου με snooze και ξαναsnooze :p).
Έτσι, λοιπόν, χτες το βράδυ ετοιμάσαμε τα ρούχα, που θα φορέσει η δεσποινίδα την πρώτη μέρα του 2017 στο σχολείο…..εμ….νομίζω, ότι δεν την πολυένοιαξε, αλλά συμφώνησε. Το νέο μαύρο κολάν με καρδούλες ένα από τα δώρα του παππού και της γιαγιάς τα Χριστούγεννα, τη νέα φούξια  μπλούζα με ένα cartoon που δεν θυμάμαι πώς το λένε δώρο της θείας την Πρωτοχρονιά, τα νέα αθλητικά παπούτσια δώρο του άλλου παππού και της άλλης γιαγιάς και το super wow μπουφάν δώρο του θείου. Το βρακάκι, τo φανελάκι και τα καλτσάκια, δώρο του μπαμπά και της μαμάς!…Όχι, που θα αφήναμε το παιδί ξεβράκωτο! :p
20:30:  η μικρά είχε πέσει στο κρεββάτι και μουρμούραγε, ότι δεν νυσταζε!
20:40:  η μικρά ροχάλιζε!…. Είχε εξαντλήσει την κάθε στιγμή της τελευταίας ημέρας διακοπών στο παιχνίδι, που είχε κουραστεί και δεν το είχε καταλάβει (κλασσικά).
Μετά από 17 ημέρες σήμερα το πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε 06:30!
Πετάχτηκα η μάνα από το κρεββάτι και ενώ έφτιαχνα καφέ, ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το χιόνι.

Στις 07:00 άρχισε η αφύπνιση της δεσποινίδας.
Ξεκινήσα με γλύκα!…..αλλά “Αααααασε με λίιιιιιιγο”! …Δεν έπιασε!
Συνέχισα με γλύκα!… αλλά “Αααααασε με, μαμάααα”.…!Δεν έπιασε!
Έφερα εικόνες της μερας που ερχόταν  (“που θα δεις όλες τις φίλες σου μετά από τόσες μέρες και τί ωραία που θα παίξετε..!….) αλλά….“Ωωωωω! Μαμάαα”!…… Δεν έπιασε!
Άρχισα την ψυχολογική πίεση….(“που θα αργήσουμε πρώτη μέρα και θα χτυπήσει το κουδούνι!”.) αλλά ..“Μμμμμμμουυυυ”! (με μουγκρίσματα συνεχίσαμε! Θα με κλώτσήσει!)….Τίποτα!
Την ξεσκέπαζα! Σκεπαζόταν!Την ξαναξεσκέπαζα, ξανά τα ίδια!
“Κρυώωωωνωωωωω! Νυστάααααζω!”
Μεταξύ μας, κι εγώ! Ήθελα να της πω, “Κοιμήσου, αγάπη μου! Πάω κι εγώ να πάρω έναν υπνάκο για κανένα μισάωρο ακόμη”, αλλά….η υπευθυνότητα της μάνας υπερίσχυε! (Λέμε, τώρα!)
Αφού είδε κι απόειδε και κατάλαβε, ότι δεν είχε επιλογή, σηκώθηκε, ετοιμάστηκε, επέλεξε το χτένισμα (“Μαμά, όχι έτσι! Δεν μου αρέσει όπως φαίνονται τα αυτιά μου!”) και αφού βάλαμε κασκόλ, σκούφο και γάντια, φύγαμε για το σχολείο.
Όταν βγήκαμε στο δρόμο, ψιλοχιόνιζε!
Χάρηκε τόσο πολύ και άρχιζε να φωνάζει “Βρέχει, χιονίζει το Β1 “σκίζει”! Μαμά, χιόνι! Γιούπιιιι!”
Την άφησα στο σχολείο, λέγοντας τα γνωστά μαμαδίστικα,
“Να φοράς το μπουφάν σου, όταν βγαίνεις στα διαλείμματα. Μην ξεχνάς το σκουφί και το κασκόλ! Να κουμπώνεσαι”
και άκουσα το “Ναι, μαμάααααα” .….(Χμ! Πότε φτάσαμε στο “Ναι, μαμάαααα” με ύφος “Με έπρηξες – ξεφορτώσου με”; Χμ!…).
Η μέρα και των δυό μας γεμάτη.
Γυρίζοντας την πήρα από το φροντιστήριο αγγλικών και ήταν ήρεμη με μία χαρά εσωτερική. Δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος, αλλά έτσι το εισέπραξα. Μία χαρά, που δεν είχε ανάγκη να την εκδηλώσει χοροπηδώντας ή λέγοντας πολλά. Μία χαρά, που την ένιωθε και ήθελε, να τη ζήσει έτσι.
Η μέρα της στο σχολείο και στο φροντιστήριο ήταν πολύ καλή (“Μα και βέβαια δεν έκανα λάθος στην ορθογραφία στα Αγγλικά, μαμάααα! Πήρα 20!” ….Αυτό το “μαμάααααα” με αυτό το ύφος, σε αυτή την ηλικία εμφανίζεται; Aχμ!….), μου είπε απαντώντας μου επιγραμματικά στις ερωτήσεις μου, ότι χάρηκε που είδε τις φίλες της, ότι έπαιξαν πολύ ωραία και ότι ξεκίνησε με πολύ ωραία γράμματα στην Αντιγραφή (το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της, γιατί “Μαμά, είμαι καλή σε όλα τα άλλα! Λίγη προσπάθεια και σε αυτό θα κάνω.”)
Με ηρεμία έκανε το μπάνιο της, ήπιε το γάλα της, είδε τους “Big Time Rush..Ah-Ah-Ah-Aaaaaah!” και 20:30 ήταν στο κρεββάτι της.
Κοιμήθηκε και η σημερινή πρώτη μέρα μετά τις διακοπές ήταν χαρούμενη!
Χάρηκε που είδε τους φίλους της, χάρηκε που είδε τη δασκάλα της και πιστεύω, ότι όσο κι αν γκρινιάζει που έχει εργασίες και διάφορα “πρέπει”, υποσυνείδητα χάρηκε, γιατί γύρισε στο πρόγραμμά της.
Γιατί πιστεύω, ότι τα παιδιά νιώθουν ηρεμία και ασφάλεια, όταν ακολουθούν μία ρουτίνα, ένα πρόγραμμα.
Ξέρω, ότι σύντομα (ίσως και μεθαύριο) θα έχουμε γκρίνιες σχετικά με το πόοοοοοσα έχει να κάνει πάλι, αλλά μήπως έτσι δεν είναι η ζωή μας; Και των μικρών και των μεγάλων. Μία βασική ρουτίνα για την οποία γκρινιάζουμε, αλλά και την οποία επιδιώκουμε, για να μπορούμε να έχουμε μία σταθερά, μία ηρεμία και να απολαμβάνουμε και να νιώθουμε τη διαφορά της αλλαγής, που εμφανίζεται π.χ.με τις διακοπές.
Μήπως είναι και τα γονίδια; …Ξέρετε, που μετά από 5 μέρες διακοπών αναζητώ την πίεση στο γραφείο; :p
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗhttp://www.kidscloud.gr/?p=4898